نوای ناله

چندی است صدای لاله را می شنوم[1]                        آوای غم از پیاله[2] را می شنوم

از بس که درون سینه ام اندوه است                          آواز ضعیف واله[3] را می شنوم

گویند که ای دوست چرا محزونی                            گویم که حزین ناله را می شنوم

زان روز که خلقت به منش نوبت شد                            افغان نیِ مُچاله[4] را می شنوم

از تنگی دل سوی خدا باید شُد                                 کاندَرز هزار ساله را می شنوم

گفتند که ای دوست مخور غم، خوش باش                 گفتم غم صد مقاله[5] را می شنوم

نا خورده می و مست اَلَستیم همه                              از دور صدای ناله را می شنوم

خوش باش که در بزم طربناک دلم                          من نغمه وا اِزاله[6] را می شنوم

افسردگیم ز فعل و کردار من است                           نجوای هَزار کاله[7] را می شنوم

روزی که مرا سوی جَنانم ببرند                                    آنگاه نَزار ضاله[8] را می شنوم

   آنگه که شدم مطمئن از عاقبتم                                 پر گشتن گل ز ژاله[9] را می شنوم

                                    یا رب مکن از لطف پریشان هاشم[10]                          زیرا که نوای ناله را می شنوم

سوم و چهار آبان هشتاد و هشت

قم مقدسه

شعرعربی 3

یا حضرت معصومه(س)[1]

کانَ مدینةُ القم                لا شُبهةً و لا شکّ

شهر قم بدون شک و شبهه....

مَنزلُ بِنتِ موسی              لََها مَطارُ المَلَک

محل اجلال نزول دختر موسی بن جعفر(ع) است که بر آن محل؛ پروازگاه ملائک است

یطوفُ حَولَ الحَرَم          کما یدورُ الفَلَک

ملائک دور حرم(این) طواف می­کنند، همانگونه که فلک را دور می زنند

حَریمُ أهلِ بَیتٍ                لَنا شَریفٌ و لَک

(قم) حریم اهل بیت(ع) است و برای ما و شما شریف است

إذا أَرَدتَ خَیراً                 بِآلِهِم تَمَسَّک

هر گاه خیری خواستی، به خاندان آنها تمسک کن

بابُ الحَوائِج هُنا               مُنکِرُهُ قَد هَلَک

باب الحوائج اینجاست، هر کسی منکر آن است هلاک می­شود

مَرکزُ عِلمِ صادِق               فی عَصرِنا بِلا شَکّ

­­­­­­­ بدون شک (اینجا) مرکز علم امام صادق(ع) در عصر ما است

بَرکةُ بِنتِ موسی               جاریةٌ لَنا لَک

برکت دختر امام موسی کاظم(ع) بر ما وشما جاری است

لِزائِری قبَرِها           عِنایةٌ کَالفَدَک

برای زائرین قبرش عنایتی مانند فدک(بهشت برین) است

اُلُوفُ حَجٍٍّ لهُم                  وَ لکِن إِن کانَ لَک

­­­­­­­هزاران حج برای آنها است و لکن اگر برای تو (خدا) باشد

وَ کَسبُ عِلمِ طه                بِبَرکَهٍ هُنا لَک

کسب علم پیامبر (ص) در این شهر، به برکت این مکان از شما است

یا رَبِّ زِد عَلَینا                 مَعرِفة و عِلمَک

پروردگارا علم و معرفتت را بر ما بیفزای

فَاقضِ لَنَا الحَوائِج             بِحَقَّها و فَضلَک

حوائج ما را برآورده کن، به حق این بانو و فضل خودت

وَ هاشِمٌ عَبدُکَ [2]              لا رَیبَ فِیهِ لا شکّ

و هاشم بنده­ی توست، بدون شک و شبهه

دوم آبان هشتاد و هشت

التماس دعا

شعر تاتی

بعد از مدتها این هم یک شعر تاتی[1] دیگر، با لحجه خیارجی[2] تقدیم به دوستان گلم.

نصیحت پدری[3]

ویری مِیا آ وَقتا              بوجیل و زارو فَیشه؟

یادت میاد اون وقتا، کوچیک بودی و بچه؟

هر کی موما شما را                   آندی وَرو مومَیشه؟

هر کی پیش شما میومد، پیش اون میومدی؟

ای خیشی دَ چه نَکّو                  دلی آندی مِگوشَه؟

یه فامیل داشتی چه خوب بود؟ دلت اونو خیلی می­خواست؟

دَدَی مُوشو هر کُوا                    آندی پَیو مشَیشه؟

بابات که هر جا می­رفت، دنبال اون می­رفتی؟

ای روز واشَه بالارِم                   واتَن وینِم کُوایشَه؟

یه روز گفتش پسرم، بگو ببینم کجائی؟

بشَیشَه پُشت پردَه                       هر چی واشَه نومَیشَه؟

تو رفتی پشت پرده، هر چی صدات کرد نرفتی؟

تَه سَنگی سر شیشه ناف             دَدَی واشَه: بومَیشَه؟

تو شیشه رو شکسته بودی، بابات گفت: اومدی؟

سری کِه مون پایَن بِف              یواش یواش بومَیشَه؟

درحالی سرت توی پاهات بود، یواش یواش اومدی؟

واشَه بالام چرا تَه                      آ وَقت واتِم نومَیشَه؟

گفتش پسرم چرا اون وقت که ترا صدا کردم نیومدی؟

شیشَه گِرون قَیمَتِه                      اَی کاش آ مَوقَه فَیشَه؟

شیشه قیمتش گرونه، ای کاش اون وقتا (که من شیشه گری می کردم) بودی؟

کورَه یُو آتَش و وا                    شیشَه گَری مِگَوشَه؟

شیشه گری کوره و آتیش و باد، می­خواد

اگر ماجِِِم کَولو بَش                  چونکِه چِمِن بالایشَه؟

اگر بهت می­گم مراقب باش، بخاطر این که پسرمنی

هم هَدَر آبِی پِلِم                       هم دَستِ خِمنِی بایشَه؟

هم پولم از بین بره، هم که با دستای خونی بیای؟

اِیندی بِزون بالارِم                     دِلم اِشتَه مِگوشَه؟

اینو بدون پسرم ، دلم تو را می­خوادش

چِمِن کِه مِشناسی تَه؟                هاشِمِیمَه کُوایشَه؟

منو که می­شناسی تو؟ هاشمم دیگه کجائی؟

30/7/88  این شعر را سرودم[4]

شعر عربی 2

این دومین شعر عربی بنده است که با استفاده از محتوای آیات و روایات ساخته شده و لکن بخاطر کثرت موارد و شهرت مفاهیم از درج آدرس­ها خودداری کردم.

دنیا

یا لَلعَجب من دنیاک                  مانعةٍ عن عُقباک

تعجب است از دنیای تو که مانع آخرتت شده

کَم مِن مَزید مالٍ             ما مِن الهٍ انهاک

چقدر مال زیاد می­کنی؟ چیزی که تو را از خدایت باز می­دارد

فَوقَ فُضولِ فَضلٍ             حُبُّ المقامِ اَبلاک

بالا تر از هر زیادی، محبت مقام است که تو را می­­ آزماید

لا خَوف لِلآخِرَة                بَل مُنکِرٌ لِعُقباک

از آخرت نمی­ترسی، بلکه منکر آخرت هم هستی

فی یَغضَةٍ وَ نَومٍ                          عِندَ المَسا و یَوماک

در خواب و در بیداری، در شامگاه و صبحت

َفإن زَرَعت خَیراً               کانَ الجِنانُ مَثواک

اگر خیری بکاری، بهشت جایگاهت خواهد بود

وَ إن شَکَکتَ عنها              النّارُ کانَ مَأواک

اگر در آن شک کنی، دوزخ مکانت باشد

فَإن مَنَعتَ عَن نار             اَسرِع لِجَنََّه رِجلاک

اگر توانستی از آتش جهنم دوری کنی، پاهایت را بسوی بهشت بشتابان

وَ کانَ لِلشَّیطانِ                 حَقٌ لِدِین و دُنیاک

برای شیطان در دین و دنیایت حقی است

اِغتَنِم عن حیاتِک             قبلَ حُلولِ مَوتاک

قدر زنده بودنت را بدان، قبل از اینکه زمان مرگت فرا رسد

و عِندَ مَوتٍ حَسرَة             لِإِنفِتاحِ عَیناک

در هنگام مرگ پشیمانی است، بخاطر این که چشمان برزخیت باز می­شود

وَ کانَ فَوزَ عُظمی             المَوتُ عِندَ مَولاک

برای مولایت علی(ع)، مرگ رستگاری بزرگی است

قال حُسَینُ بنُ عَل[1]          عفاًً لَکَ و دُنیاک

حسین بن علی فرمود: خاک بر سر تو و دنیایت(در چنین حال)

و یَشفَعُ العاصِیَ                 حُسَینٌ بنُ مَولاک

و او گناه کار را شفاعت می­کند، حسین پسر مولایت (علی«ع»)

وَ هاشِمُ بنُ الحَسَن            یَحتاجُ مِنکَ الدُّعاک

و هاشم پسر حسن[2] به دعایت محتاج است

سرودم در تاریخ 29 و30/7/88