شعر عربی 2

این دومین شعر عربی بنده است که با استفاده از محتوای آیات و روایات ساخته شده و لکن بخاطر کثرت موارد و شهرت مفاهیم از درج آدرس­ها خودداری کردم.

دنیا

یا لَلعَجب من دنیاک                  مانعةٍ عن عُقباک

تعجب است از دنیای تو که مانع آخرتت شده

کَم مِن مَزید مالٍ             ما مِن الهٍ انهاک

چقدر مال زیاد می­کنی؟ چیزی که تو را از خدایت باز می­دارد

فَوقَ فُضولِ فَضلٍ             حُبُّ المقامِ اَبلاک

بالا تر از هر زیادی، محبت مقام است که تو را می­­ آزماید

لا خَوف لِلآخِرَة                بَل مُنکِرٌ لِعُقباک

از آخرت نمی­ترسی، بلکه منکر آخرت هم هستی

فی یَغضَةٍ وَ نَومٍ                          عِندَ المَسا و یَوماک

در خواب و در بیداری، در شامگاه و صبحت

َفإن زَرَعت خَیراً               کانَ الجِنانُ مَثواک

اگر خیری بکاری، بهشت جایگاهت خواهد بود

وَ إن شَکَکتَ عنها              النّارُ کانَ مَأواک

اگر در آن شک کنی، دوزخ مکانت باشد

فَإن مَنَعتَ عَن نار             اَسرِع لِجَنََّه رِجلاک

اگر توانستی از آتش جهنم دوری کنی، پاهایت را بسوی بهشت بشتابان

وَ کانَ لِلشَّیطانِ                 حَقٌ لِدِین و دُنیاک

برای شیطان در دین و دنیایت حقی است

اِغتَنِم عن حیاتِک             قبلَ حُلولِ مَوتاک

قدر زنده بودنت را بدان، قبل از اینکه زمان مرگت فرا رسد

و عِندَ مَوتٍ حَسرَة             لِإِنفِتاحِ عَیناک

در هنگام مرگ پشیمانی است، بخاطر این که چشمان برزخیت باز می­شود

وَ کانَ فَوزَ عُظمی             المَوتُ عِندَ مَولاک

برای مولایت علی(ع)، مرگ رستگاری بزرگی است

قال حُسَینُ بنُ عَل[1]          عفاًً لَکَ و دُنیاک

حسین بن علی فرمود: خاک بر سر تو و دنیایت(در چنین حال)

و یَشفَعُ العاصِیَ                 حُسَینٌ بنُ مَولاک

و او گناه کار را شفاعت می­کند، حسین پسر مولایت (علی«ع»)

وَ هاشِمُ بنُ الحَسَن            یَحتاجُ مِنکَ الدُّعاک

و هاشم پسر حسن[2] به دعایت محتاج است

سرودم در تاریخ 29 و30/7/88