شب قدر ما

در لیــــله ی قـــدر بوی بـــاران آید

در خـــلوت او صــــدای یــــــاران آید

هر کس به زبان خویش حرفی دارد

امــــا نظــــر تو ســــــــوی زاران آید

از حــــق طلبــــیم عافــیت در دنیا

زیــــرا که نـِـــدا ز غم گــُـساران آید

بنــــمای رخ جــــنان خــود را بر ما

زان پـــس سوی تو بانــک نزاران آید

افســوس که تا روی جنان را بینیم

بانـــک جرسِ اجـــل ز فـــــاران آید

کن پـــــاک مرا ز بعد آن مــرگم دِه

آنـــگاه که صــــوت سوگـــواران آید

لطــــفی بنـــما و بگذر از این بنده

کــــن فرض که او ز سـربداران آید

هاشم مالکی

31/4/92