شعرعربی 3

یا حضرت معصومه(س)[1]

کانَ مدینةُ القم                لا شُبهةً و لا شکّ

شهر قم بدون شک و شبهه....

مَنزلُ بِنتِ موسی              لََها مَطارُ المَلَک

محل اجلال نزول دختر موسی بن جعفر(ع) است که بر آن محل؛ پروازگاه ملائک است

یطوفُ حَولَ الحَرَم          کما یدورُ الفَلَک

ملائک دور حرم(این) طواف می­کنند، همانگونه که فلک را دور می زنند

حَریمُ أهلِ بَیتٍ                لَنا شَریفٌ و لَک

(قم) حریم اهل بیت(ع) است و برای ما و شما شریف است

إذا أَرَدتَ خَیراً                 بِآلِهِم تَمَسَّک

هر گاه خیری خواستی، به خاندان آنها تمسک کن

بابُ الحَوائِج هُنا               مُنکِرُهُ قَد هَلَک

باب الحوائج اینجاست، هر کسی منکر آن است هلاک می­شود

مَرکزُ عِلمِ صادِق               فی عَصرِنا بِلا شَکّ

­­­­­­­ بدون شک (اینجا) مرکز علم امام صادق(ع) در عصر ما است

بَرکةُ بِنتِ موسی               جاریةٌ لَنا لَک

برکت دختر امام موسی کاظم(ع) بر ما وشما جاری است

لِزائِری قبَرِها           عِنایةٌ کَالفَدَک

برای زائرین قبرش عنایتی مانند فدک(بهشت برین) است

اُلُوفُ حَجٍٍّ لهُم                  وَ لکِن إِن کانَ لَک

­­­­­­­هزاران حج برای آنها است و لکن اگر برای تو (خدا) باشد

وَ کَسبُ عِلمِ طه                بِبَرکَهٍ هُنا لَک

کسب علم پیامبر (ص) در این شهر، به برکت این مکان از شما است

یا رَبِّ زِد عَلَینا                 مَعرِفة و عِلمَک

پروردگارا علم و معرفتت را بر ما بیفزای

فَاقضِ لَنَا الحَوائِج             بِحَقَّها و فَضلَک

حوائج ما را برآورده کن، به حق این بانو و فضل خودت

وَ هاشِمٌ عَبدُکَ [2]              لا رَیبَ فِیهِ لا شکّ

و هاشم بنده­ی توست، بدون شک و شبهه

دوم آبان هشتاد و هشت

التماس دعا

شعر تاتی

بعد از مدتها این هم یک شعر تاتی[1] دیگر، با لحجه خیارجی[2] تقدیم به دوستان گلم.

نصیحت پدری[3]

ویری مِیا آ وَقتا              بوجیل و زارو فَیشه؟

یادت میاد اون وقتا، کوچیک بودی و بچه؟

هر کی موما شما را                   آندی وَرو مومَیشه؟

هر کی پیش شما میومد، پیش اون میومدی؟

ای خیشی دَ چه نَکّو                  دلی آندی مِگوشَه؟

یه فامیل داشتی چه خوب بود؟ دلت اونو خیلی می­خواست؟

دَدَی مُوشو هر کُوا                    آندی پَیو مشَیشه؟

بابات که هر جا می­رفت، دنبال اون می­رفتی؟

ای روز واشَه بالارِم                   واتَن وینِم کُوایشَه؟

یه روز گفتش پسرم، بگو ببینم کجائی؟

بشَیشَه پُشت پردَه                       هر چی واشَه نومَیشَه؟

تو رفتی پشت پرده، هر چی صدات کرد نرفتی؟

تَه سَنگی سر شیشه ناف             دَدَی واشَه: بومَیشَه؟

تو شیشه رو شکسته بودی، بابات گفت: اومدی؟

سری کِه مون پایَن بِف              یواش یواش بومَیشَه؟

درحالی سرت توی پاهات بود، یواش یواش اومدی؟

واشَه بالام چرا تَه                      آ وَقت واتِم نومَیشَه؟

گفتش پسرم چرا اون وقت که ترا صدا کردم نیومدی؟

شیشَه گِرون قَیمَتِه                      اَی کاش آ مَوقَه فَیشَه؟

شیشه قیمتش گرونه، ای کاش اون وقتا (که من شیشه گری می کردم) بودی؟

کورَه یُو آتَش و وا                    شیشَه گَری مِگَوشَه؟

شیشه گری کوره و آتیش و باد، می­خواد

اگر ماجِِِم کَولو بَش                  چونکِه چِمِن بالایشَه؟

اگر بهت می­گم مراقب باش، بخاطر این که پسرمنی

هم هَدَر آبِی پِلِم                       هم دَستِ خِمنِی بایشَه؟

هم پولم از بین بره، هم که با دستای خونی بیای؟

اِیندی بِزون بالارِم                     دِلم اِشتَه مِگوشَه؟

اینو بدون پسرم ، دلم تو را می­خوادش

چِمِن کِه مِشناسی تَه؟                هاشِمِیمَه کُوایشَه؟

منو که می­شناسی تو؟ هاشمم دیگه کجائی؟

30/7/88  این شعر را سرودم[4]

شعر عربی 2

این دومین شعر عربی بنده است که با استفاده از محتوای آیات و روایات ساخته شده و لکن بخاطر کثرت موارد و شهرت مفاهیم از درج آدرس­ها خودداری کردم.

دنیا

یا لَلعَجب من دنیاک                  مانعةٍ عن عُقباک

تعجب است از دنیای تو که مانع آخرتت شده

کَم مِن مَزید مالٍ             ما مِن الهٍ انهاک

چقدر مال زیاد می­کنی؟ چیزی که تو را از خدایت باز می­دارد

فَوقَ فُضولِ فَضلٍ             حُبُّ المقامِ اَبلاک

بالا تر از هر زیادی، محبت مقام است که تو را می­­ آزماید

لا خَوف لِلآخِرَة                بَل مُنکِرٌ لِعُقباک

از آخرت نمی­ترسی، بلکه منکر آخرت هم هستی

فی یَغضَةٍ وَ نَومٍ                          عِندَ المَسا و یَوماک

در خواب و در بیداری، در شامگاه و صبحت

َفإن زَرَعت خَیراً               کانَ الجِنانُ مَثواک

اگر خیری بکاری، بهشت جایگاهت خواهد بود

وَ إن شَکَکتَ عنها              النّارُ کانَ مَأواک

اگر در آن شک کنی، دوزخ مکانت باشد

فَإن مَنَعتَ عَن نار             اَسرِع لِجَنََّه رِجلاک

اگر توانستی از آتش جهنم دوری کنی، پاهایت را بسوی بهشت بشتابان

وَ کانَ لِلشَّیطانِ                 حَقٌ لِدِین و دُنیاک

برای شیطان در دین و دنیایت حقی است

اِغتَنِم عن حیاتِک             قبلَ حُلولِ مَوتاک

قدر زنده بودنت را بدان، قبل از اینکه زمان مرگت فرا رسد

و عِندَ مَوتٍ حَسرَة             لِإِنفِتاحِ عَیناک

در هنگام مرگ پشیمانی است، بخاطر این که چشمان برزخیت باز می­شود

وَ کانَ فَوزَ عُظمی             المَوتُ عِندَ مَولاک

برای مولایت علی(ع)، مرگ رستگاری بزرگی است

قال حُسَینُ بنُ عَل[1]          عفاًً لَکَ و دُنیاک

حسین بن علی فرمود: خاک بر سر تو و دنیایت(در چنین حال)

و یَشفَعُ العاصِیَ                 حُسَینٌ بنُ مَولاک

و او گناه کار را شفاعت می­کند، حسین پسر مولایت (علی«ع»)

وَ هاشِمُ بنُ الحَسَن            یَحتاجُ مِنکَ الدُّعاک

و هاشم پسر حسن[2] به دعایت محتاج است

سرودم در تاریخ 29 و30/7/88

پند نِِیکو

14 بیت  شعرعربی به نیت چهارده معصوم(ع)

أهدی هذَا الشّعر إلی رَسولِِِ الله(صلی الله علیه وآله) و الأئمةِ المعصومینَ (علیهم السلام) مِن وُلدِه والعُلماءِ و الشُُّهداء، سیما إمامِنا الخُمینی(ره) و مَراجِعِ العِظام، سِیما حَضرتُ آ یةِ الله العُظمی السّید مُحمّد الفاضِلِ اللّنکرانی(ره) و وَابنُهُ الفاضِِل، اُستاذی الکَریم، السّید مُحمّد جَوادَ الفاضِلِ اللّنکرانی(حفظه الله) الذی بشّرَنی بِهذا وَ اَعانَنی عَلی شِعری وَ سَائرِ أساتِذَتی، هذا أوّلُ شِعرٍ أنشَدتُ فِی حُبِّ آلِ مُحمّدٍ  بکلماتِهم و القرآنِ العظیم (1)، بلِسانٍ عَربی مُبینٍ(2).

المَوعِظةُ الحَسَنَة (3)

پند نیکو

فَإن فَعَلتَ ما بِهِ العلامَة              فَالنّدمُ حَقٌّ لَکَ وَالمَلامَة (4)

«اگر کاری که علامت ممنوع دارد، انجام دادی پش یمانی و ملامت حق توست»

الظّلمُ وَ العِجلَة خُلقُ الإنسان(5)                  فی التّرکِ عَن مَفاسِدٍ سَلامَة(6)

« ستم و عجله از خلقیات انسان است، در ترک از مفاسد سلامت شماست»

لا تَقربُوا الصّلوةَ فی الکُسالی(7)   هذا وَ إن صَعبٌ وَ لکِن هَامَة(8)

«در حالیکه کسالت دارید نماز نخوانید، ا ین کار هر چند سخت است و لکن بهتر است»

الفَضلُ فی الصّلوةِ بِالجَماعَة(9)                  وَ لکِن إن کانَ مَعَ الإمامَة(10)

«فضل در نماز به جماعت است، و لکن اگر آن نماز با اعتقاد امامت باشد»

إنَّ کِتابَ اللهِ حَقّ(11) و لکن                        اللهُ  یهدی مَن لَهُ الإمامَة (12)

«همانا کتاب خدا قرآن حق است، لکن خداوند کسی را که معتقد امامت هست هدا یت می کند»

للهِ أسماءٌ حَسَن(13) وَ ما هُنّ              هَلِ النّبی وَابنائُهُ العِظامَة(14)

«خداوند اسمها ی ز یبائی دارد، آنها کدامند؟ آیا پیامبر و فرزندان بزرگوارش نیستند؟»

وَ جالِسِ العالِمِ وَ اهلِ تَقوی(15)       یز یدُ فی عِلمِکَ لا نَدامَة(16)

«با علما و اهل تقوا همنشین باش، چرا که بر علمت می افزا یند و پشیمانی ندارد»

عَلامَةُ الدینِ بِصِدقِ الحَدیث                 وَفاءُ عَهدٍ مَعَ رَحمِ العامَة(17)

«نشانه دین راست گوئی ، وفای به عهد، همراه با رحم بر عموم مردم (ضعیفان) است»

قَد کانَ فی رسُولِ حقٍّ اُسوَة(18)                      کانَ سِراجُ المُؤمِنینَ العامَة(19)

«به تحقیق در رسول خدا الگویی هست، او چراغ هدایت برای عامه مردم است»

وَ  ینبَغی لِلمُؤمِنینَ الطاعَة(20)                عَنِ النّبی وَ عَن عَلّی لاَ العامَة(21)

«و سزاوار است برای مؤمنین پیرو ی کردن، از پیامبر و علی، نه عامه مردم »

النّاسُ مَشغولٌ بِدُنیا (22) وَ هل               کانَ لکَ الشّغلُ بِهِ القیامَة (23)

«مردم مشغول امور دن یا یند، و آ یا برا ی تو مشغول یت ی به آخرت است؟»

کُونُوا لَنا زیناً وَ لا تکونوا                      شیناً بِلا فَضلٍ و لا کَرامَة (24)

«زینت برا ی ما باشید و ننگ نباشید، بدون فضل و کرامت»

إن شَکّ فی فِعلِ أخیکَ مُؤمِن     الأصلُ فی فِعالِهِ السّلامَة(25)

«اگر در کار برادر مؤمنت شک کردی، اصل در کارهای او سلامت و صحت است»

العِلمُ والتّقوی جَناحُ الطّالِب(26)                  هل کَانَ فَضلُ العالِمِ العَمامَة

«علم و تقوا دو بال برای طالب علم است، آیا فضل عالم به عمامه است؟»

اثر الحقیر الفقیر: هاشم المالکی القزو ینی الخیارجی(27)

پی نوشت:

(1) سوره حجر / 87   (2) سوره شعراء/195 (3) سوره نحل/125 (4) بحارالأنوار/74/ 212    باب وصیة أمیرالمؤمنین إلى الحسن (5) سوره نساء/28 و سوره انبیاء 37 (6) مستدرک‏الوسائل/17/42/ باب تحریم العصیر إذا أخذ مطبوخا (7) سوره نساء /142   (8) سوره بقره/45 (9) سوره بقره/43 (10) الکافی/2/18 / باب دعائم الإسلام (11) تهذیب‏الأحکام /9/174/ باب الوصیة و وجوبها (12) سوره رعد/7 (13) سوره اعراف/180و طه/8 و اسراء/ 110 و...(14) بحارالأنوار/25/4/ باب بدو أرواحهم و أنوارهم (15) مستدرک‏الوسائل/8/328/ باب استحباب صحبة خیار الناس (16) بحارالأنوار/ 1/198/ باب سؤال العالم و تذاکره (17) الکافی/ 2/ 669/ باب حسن الصحابة و حق الصاحب (18) سوره احزاب/21 (19) بحارالأنوار/36/217/ باب نصوص الله علیهم من خبر (20) سوره نساء /59 (21) سوره مائده/55 (22) الکافی/ 5 /312/ باب النوادر (23) بحارالأنوار/70/131/ باب حب الدنیا و ذمها (24) وسائل‏الشیعة/12/ 8/ باب وجوب عشرة الناس حتى العامة (25) المقنعة /710 (26) من‏لایحضره‏الفقیه/4/402/ و من ألفاظ رسول الله (27) وبلاگ بوی سیب:   HTTP://PURYA.PARSIBLOG.IR