بدن برادر

تا پرده ی غم ز پیش چشمم نرود

رخـــسار نکوی تو ز قلـــــــبم نرود

خـورشـــــید بــتاب بر رخ زیـبــایش

تا چـــهره ی او ز فکر و ذهـنم نرود

یا رب من و این دشت بلا، تنهایی؟

این روح جدا از تن و جسمــم نـرود

ای ســبط نبی جای تو اینجا نــبوَد

گــــر من بروم لیک، که روحـم نـرود

آیا به خطورم نم این خــــاطره آمــد

زینب به کنار بدنت آید و حُزنم نرود؟

یـــــا رب بنما قبولِ کم از مـــــــنِ زار

این هدیه ی کم ز فکر و ذهـــنم نرود

هاشم مالکی

24/9/91

محبوبم حسین

دلــــم درگـیر محبوبم حسین است

در این دنیا گـل خوبم حسین است

بگـــفتا در شــــبی لیــلا به مــجنون

خــدا داند که مجنونم حسین است

هاشم مالکی

91/9/11

تک بیتی های قدیمی من

دل آرام گــــــــیرد بیاد خـــــــدا

مکن نفس خود از حقیقت جدا

12/10/73

.............

عجب از عمر، چسان می گذرد

ابر و باد است، روان مـی گـذرد

26/9/73

......................

الهی خانه ی قلبم صفا ده

محبت را بـجای کینه جا ده

27/12/72

.....................

ما حرف مخلصان را، با جان و دل پذیریم

زیـــرا بجــز محبت، چـیزی ز آن ندیدیـــم

1/7/72

..................

اگر دیدی که خـطم را خــــراب است

بدان آن را که ننوشتم حساب است

1/7/72

...................

ای نام تو بهترین سر آغــــاز

بی نام تو لقمه کی کنم باز

25/12/73

..................

مادر

آن که بهرم تا سحر بیدار بود

وانکه با بیماریم بیــــــمار بود

20/9/73

................

گلــــهای محبت همه در ارضِ دل مـــن

چون لاله دمیدند، از این خاک و گل من

5/8/73

.................

فانظُر بـنا یا لَلعُلی

فی هذِه لیلاً ضُحی

29/12/73

..................

یا حسین

جدای بی تن سرش، بروی نیزه ها شد

فــــدای او اکـــبرش، قتـــــیل اشقیا شد

11/3/77

..................

قحط آب است بیا تا قدحی نوش کنیم

رنج دنیا و غمش جــمله فراموش کنیم

19/9/82

اسیری

دل زینب چرا پر شور گشته
ز حُزن او عدو مسرور گشته

حسینش نزد او بوده و لیکن
سرش بر نی، تنش بس دور گشته
91/6/8
2 بامداد سروده شد

عشق یعنی فرق و دستت مال دوست                نور چشم و خون قلبت مال دوست

عشق یعنی جان به کف پروانه وار                  چرخ گردون گشتن اندر راه دوست

ادب عباس

شاه شهیدان چو دید، جسم یل خود زمین             بر کمرش دست خود، دست دگر بر زمین

رفت امید از وی و، گفت شکستی کمر               بی تو چه آید سرم، ای مهِ کامل قمر

گریه ی شاهنشه و، اشک دو چشم تَرَش              بر سر آن با وفا، فرق دو تای سرَش

گفت بر او از چه تو، گریه کنی شاه من؟               گفت به فقدان تو،‌جان من و ماه من

گفت چه باکی بمن، همچو تو شاهی مراست                 بعد فراغ از تو بس، گریه برایت سزاست

زانکه نو تنها شوی، بی کس و بی دادگر                می نشود صحبتت، بهر عدو کارگر

در تهِ گودال عشق، جان به خدا می دهی               سر به روی خاک و تو، تن به رضا می دهی

جان به فدای تو و، عِرض و قوای تنم               ماه بنی هاشم و، حیدر ثانی منم

درس وفاداری از، مادرم آموختم                   با غم تنهائیت، جان و تنم سوختم

حق غلامی خود، کردم ادا شاه من؟                من به بنی هاشم و، تو شده ای ماه من

دست من و چشم من، خورد به آب روان              هر دو به قربان تو، ای شهِ والا مکان

جسم دو صد چاک من، نزد شهیدان مبر              شرم حضورم مرا، در برِ طفلان مبر

پاک کن از دیده خون، تا رخ نیکوی تو               در دمِ آخر بود، جلوه ای از خوی تو

رب من از جرم ها، شم گذر و عفو کن              حق علمدار طف، ذنب مرا محو کن 

هاشم مالکی

27 مهر 1390

 http://www.askdin.com/gallery/images/335/1_P_927.jpg

فی مدح مولانا العباس(ع)

در رثای مولایمان عباس(ع)

یا ابو فاضل، إن انت ابنُ أب                        لیس خوفٌ عندَ مَولاکَ وَ رَبّ

ای ابوفاضل، اگر تو پسر پدرت علی هستی(که هستی)، ترسی نزد مولایت حسین و پروردگارت نیست

أنتَ ذُو فَضلٍ، کَریمٍ، ذُو نَسَب                      کانَ حَقٌّ، أنتَ أربابُ الاَدَب

تو دارای فضل و بزرگواری، و نَسب خانوادگی هستی، حق این است که تو ارباب ادبی

صارَتِ الماءُ لَدَیکَ مُنفَعِل                عَودُکَ الماءَ عَلَی الماءِ فَعِل

آب فرات نزد تو شرمنده شد، برگرداندن تو آب را روی آب، عجب کاری بود؟

کُنتَ أنتَ مُعتمَدّاً لِلنِّساء                   للِحُسینِ وَ الحَسن، و المُرتَضی

تو تکیه گاه زنان بودی، برای حسین و حسن و علی مرتضی هم

لیسَ مُمکِن، لِلعدُّوِ حَربُک                لکِنِ الأَعداء بِقصدٍ ضَربُک

برای دشمن امکان نبرد با تو نیست، لکن قصد دارند به تو ضربه وارد کنند

أنا مَع إخوَتیَ العَونُ فَلا                   نَذهَبُ حَولَ مَدینَه، لا حُسَینٌ بَعدَها

من با برادرانم یاریگر حسینیم، پس به مدینه بر نمی گردیم، (مدینه ای که) حسین بعدش نباشد

قُل لَهُم ألموتُ لی کانَت مَثَل                       حُلوُهُ أحلَی حَلاوَه، کالعَسَل

به آنها بگو مرگ برای من مثل است، شیرینیش بیشتر از شیرینی عسل است

فَاقطَعوا أیدِیَّ فی حُبَّ الحُسیَن                     لا سَبیلَ لِلوفاءِ مِثلُ عَین

(ای دشمن) دستانم را قطع کنید در راه محبت حسین، راهی برای اثبات وفاداری مثل دادن چشم نیست

إنّما أعطَیتُ أعضائی وَ لَه                حِینَما کانَ أبی قَد قَبّلَه

من اعضای بدنم را به او دادم، از زمانی که پدرم آنها را بوسید

کُنتُ عَبداً لِلحُسینِ عِندَ ذا                وَ العَبیدُ لا یُعاصِی رَبَّها

من از آن موقع غلام حسین بودم، و بندگان نافرمانی اربابشان نمی کنند

شَجعَتی کانَت لِقومی الکِلاب                        وَ أبی أشجَعُ أنصارِ الشّبَاب

شجاعت من بخاطر قوم (مادرم) بنی کلاب است، و پدرم که شجاعترین جوانان انصار پیامبر بود

رُقعةُ الهاشمِ إبنُ الحسنِ                 عبدُ العبّاس، عظیمُ المِحَنِ

این ورق پاره ی هاشم پسر حسن است، غلامِ عباس، که محنت بزرگی دارد.

تمّ إنشائه فی 27 جمادی الاول1431 بعد العود من الکربلا

تکمیل شعر در تاریخ 22/2/1389 در بازگشت از کربلا

هاشم مالکی

در مدح امیرالمؤمنین علی (ع)

مخلوق نخست و عالم آراست، نبی

بعد از نبی و خلقتِ او راست، علی

همراه نبی در شبِ معراج که بود؟

هر جا که بوَد محمّد آنجاست، علی

شکّی نبوَد به فضلِ مولیَ الکَونَین

بر عامه و بر خاص که مولاست؟ علی

گویند علی ساقی کوثر باشد

آن کیست که با نبی أبِ ماست؟ علی

بابای حسین و زینب و کلثوم است  

بابِ حسن و همسر زهراست، علی

ما را چه غم ار مطیع مولا باشیم

اندوه ندارم که دل آراست، علی

حاجت چه بود به قبله های صوری

بر جمله ی ما کعبه ی دلهاست، علی

آن کس که به عمر خویش مشرک نشد و  

ایمان نخست او هویداست، علی

چون فاتح خیبر و علمدار نبی

در بدر و حنین، شأن مولاست، علی

ما مدّعیِ پیروی از آل نبیّیم  

آن کیست شفیع جنّت ماست؟ علی

گر عفو الهی ز کَرم سوی من آید

صد شکر که من چاکر و مولاست، علی

در شب اربعین حسینی تکمیل شد

15/11/88

هاشم مالکی