شهادت امام علی(علیه السلام)

کشــتند عــلی را، همـــراه نبی را

معـنای شـب قدر، سردار و ولی را

مظــــلومِ بـــعالم،  مأنـوس بــخاتم

بخشـنده ی ظالم، آن عـبد صفی را

آن عــابد خالــص، وآن زُهـد مجسّم

آن طــالق مَــنسب، دنــیای دنـی را

کشـــتند پــس از او، اولادِ کِـــرامش

هـــم باقر و صادق ، هم نیز نـقی را

 ای فالــق الإصباح، وی خــالق جنّت

دِه بــاغ  جَنـــانت، دلـــدار عـــلی را

هاشم مالکی

92/5/6

شب قدر ما

در لیــــله ی قـــدر بوی بـــاران آید

در خـــلوت او صــــدای یــــــاران آید

هر کس به زبان خویش حرفی دارد

امــــا نظــــر تو ســــــــوی زاران آید

از حــــق طلبــــیم عافــیت در دنیا

زیــــرا که نـِـــدا ز غم گــُـساران آید

بنــــمای رخ جــــنان خــود را بر ما

زان پـــس سوی تو بانــک نزاران آید

افســوس که تا روی جنان را بینیم

بانـــک جرسِ اجـــل ز فـــــاران آید

کن پـــــاک مرا ز بعد آن مــرگم دِه

آنـــگاه که صــــوت سوگـــواران آید

لطــــفی بنـــما و بگذر از این بنده

کــــن فرض که او ز سـربداران آید

هاشم مالکی

31/4/92

دست تو

کــــاش من گردم فـــــدایِ دســـت تو

خــــوردن ضربت، صــــــدایِ دســـت تو

بشکند دستی که دستت را شکـست

فرشــیان را دست، از عرشت گُسست

گشـــت عــالم با غــــروبت تیــــره روز

قلب مــا پر شــد از انـــدوه و زِ ســـوز

دخــــتر رحمت شـــد آنجا لاله گــــون

کـــاش می شد دشمن آنجا سرنـگون

عــرش مشــتاقت، مــلائک بیــــــشتر

گـــشت گریــــانت، پدر زان پیــــــشتر

عــــالــم و آدم عـــــــزادار تــــو شــــــد

خـــــاتم خـــــوبان خریــــــدار تو شـــــد

تا قیـــــامت داغ تــــو در قلب مـــــاست

مـــی نگـــردد قدِّ مــــن از داغ، راســــت

هســــت شاهـــــد آن خــــداوند حکـیم

شیعــــــیان را مــــژده دادم مــــــا تکـــیم

خـــوش بحــــال من شدم، همـــکیشتان

بر خــــودم بالــَـــم شــــدم، درویـــــشتان

مــــن نمی خواهــــم بهــــشتِ بی شما

هســت جنــّت، هر کــجا هســــتی شما

باشــــــــد آن روز قیــــــامت در ســـــــــرا

جـــــا دهی در بیـــــــن یارانـــــت مـــــــرا

هاشم مالکی

26/12/1391

شعر عربی 2

این دومین شعر عربی بنده است که با استفاده از محتوای آیات و روایات ساخته شده و لکن بخاطر کثرت موارد و شهرت مفاهیم از درج آدرس­ها خودداری کردم.

دنیا

یا لَلعَجب من دنیاک                  مانعةٍ عن عُقباک

تعجب است از دنیای تو که مانع آخرتت شده

کَم مِن مَزید مالٍ             ما مِن الهٍ انهاک

چقدر مال زیاد می­کنی؟ چیزی که تو را از خدایت باز می­دارد

فَوقَ فُضولِ فَضلٍ             حُبُّ المقامِ اَبلاک

بالا تر از هر زیادی، محبت مقام است که تو را می­­ آزماید

لا خَوف لِلآخِرَة                بَل مُنکِرٌ لِعُقباک

از آخرت نمی­ترسی، بلکه منکر آخرت هم هستی

فی یَغضَةٍ وَ نَومٍ                          عِندَ المَسا و یَوماک

در خواب و در بیداری، در شامگاه و صبحت

َفإن زَرَعت خَیراً               کانَ الجِنانُ مَثواک

اگر خیری بکاری، بهشت جایگاهت خواهد بود

وَ إن شَکَکتَ عنها              النّارُ کانَ مَأواک

اگر در آن شک کنی، دوزخ مکانت باشد

فَإن مَنَعتَ عَن نار             اَسرِع لِجَنََّه رِجلاک

اگر توانستی از آتش جهنم دوری کنی، پاهایت را بسوی بهشت بشتابان

وَ کانَ لِلشَّیطانِ                 حَقٌ لِدِین و دُنیاک

برای شیطان در دین و دنیایت حقی است

اِغتَنِم عن حیاتِک             قبلَ حُلولِ مَوتاک

قدر زنده بودنت را بدان، قبل از اینکه زمان مرگت فرا رسد

و عِندَ مَوتٍ حَسرَة             لِإِنفِتاحِ عَیناک

در هنگام مرگ پشیمانی است، بخاطر این که چشمان برزخیت باز می­شود

وَ کانَ فَوزَ عُظمی             المَوتُ عِندَ مَولاک

برای مولایت علی(ع)، مرگ رستگاری بزرگی است

قال حُسَینُ بنُ عَل[1]          عفاًً لَکَ و دُنیاک

حسین بن علی فرمود: خاک بر سر تو و دنیایت(در چنین حال)

و یَشفَعُ العاصِیَ                 حُسَینٌ بنُ مَولاک

و او گناه کار را شفاعت می­کند، حسین پسر مولایت (علی«ع»)

وَ هاشِمُ بنُ الحَسَن            یَحتاجُ مِنکَ الدُّعاک

و هاشم پسر حسن[2] به دعایت محتاج است

سرودم در تاریخ 29 و30/7/88