.jpg)
ترس شب
هوا سرد است و بیم از خشم شب دارم نمی‌دانم هراسانم، گمانم ترس شب دارم
و از سرما و از سوزش شکایت من نمی‌دارم ولی گاهی چو صیادان، بدریا عزم شب دارم
مر آن عاشق کُش و عاشق پریش زار بر گو بیا اینک به اینجا چون حکایاتی ز شب دارم
اسیر جام مَی باشی ولی افسون ساقی شو مگو در خاطرم افسانه‌ها از یادِ شب دارم
چو در خُمّ مَی افتادی، مکن ناله که در یادی بزن فریاد آن وقتی، که محجوریِّ شب دارم
خدا را شکر می‌باید، مکن از غُصّه‌ها مُویه بگو یاری که من دارم، ز یُمن ذِکر شب دارم
شراب ناب می‌جویم به باغستان تاک و مو که من اندوه از بیداری و سرمای شب دارم
شفای درد غافل را همی در سُبحه می‌جویم و گویا دل بسی محتاجِ آن تیمار شب دارم
بیا مالک تو همره شو و این افسرده خاطر را
ببر آنجا که ساقی را، بگوید: مَیلِ شب دارم
86/11/29
پوریا
نوای ناله
چندی است صدای لاله را می شنوم[1] آوای غم از پیاله[2] را می شنوم
از بس که درون سینه ام اندوه است آواز ضعیف واله[3] را می شنوم
گویند که ای دوست چرا محزونی گویم که حزین ناله را می شنوم
زان روز که خلقت به منش نوبت شد افغان نیِ مُچاله[4] را می شنوم
از تنگی دل سوی خدا باید شُد کاندَرز هزار ساله را می شنوم
گفتند که ای دوست مخور غم، خوش باش گفتم غم صد مقاله[5] را می شنوم
نا خورده می و مست اَلَستیم همه از دور صدای ناله را می شنوم
خوش باش که در بزم طربناک دلم من نغمه وا اِزاله[6] را می شنوم
افسردگیم ز فعل و کردار من است نجوای هَزار کاله[7] را می شنوم
روزی که مرا سوی جَنانم ببرند آنگاه نَزار ضاله[8] را می شنوم
آنگه که شدم مطمئن از عاقبتم پر گشتن گل ز ژاله[9] را می شنوم
یا رب مکن از لطف پریشان هاشم[10] زیرا که نوای ناله را می شنوم
سوم و چهار آبان هشتاد و هشت
قم مقدسه
[1] - گاهی انسان در درون خدا نداهائی می شنود که ممکن از خبر از تحول درونی باشد
[2] - جام می و خون دل هر یک به کسی دادند/ در دایره قسمت اوضاع چنین باشد(حافظ)
[3] - پریشان و افسرده(سرگردان)
[4] - کنایه از کسی که سخت تحت فشار است؛ یا کسی که در حال فشار قبر ناله می کند
[5] - کنایه از نامه اعمال و سرنوشت انسان است
[6] - از بین رفتن و نابودی غم و غصه ها
[7] - صدای بلبل در زمین کوچک، یا باغ کوچک
[8] - ندای نا امیدانه گمراهان و پریشان حالان
[9] - شبنم اشک ، کنایه از طرب و خوشحالی
[10] - همان مدیر وبلاگ بوی سیب دیگر: www.purya.parsiblog.ir
شعرعربی 3
یا حضرت معصومه(س)[1]
کانَ مدینةُ القم لا شُبهةً و لا شکّ
شهر قم بدون شک و شبهه....
مَنزلُ بِنتِ موسی لََها مَطارُ المَلَک
محل اجلال نزول دختر موسی بن جعفر(ع) است که بر آن محل؛ پروازگاه ملائک است
یطوفُ حَولَ الحَرَم کما یدورُ الفَلَک
ملائک دور حرم(این) طواف میکنند، همانگونه که فلک را دور می زنند
حَریمُ أهلِ بَیتٍ لَنا شَریفٌ و لَک
(قم) حریم اهل بیت(ع) است و برای ما و شما شریف است
إذا أَرَدتَ خَیراً بِآلِهِم تَمَسَّک
هر گاه خیری خواستی، به خاندان آنها تمسک کن
بابُ الحَوائِج هُنا مُنکِرُهُ قَد هَلَک
باب الحوائج اینجاست، هر کسی منکر آن است هلاک میشود
مَرکزُ عِلمِ صادِق فی عَصرِنا بِلا شَکّ
بدون شک (اینجا) مرکز علم امام صادق(ع) در عصر ما است
بَرکةُ بِنتِ موسی جاریةٌ لَنا لَک
برکت دختر امام موسی کاظم(ع) بر ما وشما جاری است
لِزائِری قبَرِها عِنایةٌ کَالفَدَک
برای زائرین قبرش عنایتی مانند فدک(بهشت برین) است
اُلُوفُ حَجٍٍّ لهُم وَ لکِن إِن کانَ لَک
هزاران حج برای آنها است و لکن اگر برای تو (خدا) باشد
وَ کَسبُ عِلمِ طه بِبَرکَهٍ هُنا لَک
کسب علم پیامبر (ص) در این شهر، به برکت این مکان از شما است
یا رَبِّ زِد عَلَینا مَعرِفة و عِلمَک
پروردگارا علم و معرفتت را بر ما بیفزای
فَاقضِ لَنَا الحَوائِج بِحَقَّها و فَضلَک
حوائج ما را برآورده کن، به حق این بانو و فضل خودت
وَ هاشِمٌ عَبدُکَ [2] لا رَیبَ فِیهِ لا شکّ
و هاشم بندهی توست، بدون شک و شبهه
دوم آبان هشتاد و هشت
التماس دعا
[1] - این شعر را به دستور استادم حضرت آیت الله حاج شیخ محمد جواد فاضل لنکرانی(زید عزه) سرودم.
[2] - هاشم مالکی, مدیر وبلاگ بوی سیب: www.purya.parsiblog.ir
پند نِِیکو
14 بیت شعرعربی به نیت چهارده معصوم(ع)
أهدی هذَا الشّعر إلی رَسولِِِ الله(صلی الله علیه وآله) و الأئمةِ المعصومینَ (علیهم السلام) مِن وُلدِه والعُلماءِ و الشُُّهداء، سیما إمامِنا الخُمینی(ره) و مَراجِعِ العِظام، سِیما حَضرتُ آ یةِ الله العُظمی السّید مُحمّد الفاضِلِ اللّنکرانی(ره) و وَابنُهُ الفاضِِل، اُستاذی الکَریم، السّید مُحمّد جَوادَ الفاضِلِ اللّنکرانی(حفظه الله) الذی بشّرَنی بِهذا وَ اَعانَنی عَلی شِعری وَ سَائرِ أساتِذَتی، هذا أوّلُ شِعرٍ أنشَدتُ فِی حُبِّ آلِ مُحمّدٍ بکلماتِهم و القرآنِ العظیم (1)، بلِسانٍ عَربی مُبینٍ(2).
المَوعِظةُ الحَسَنَة (3)
پند نیکو
فَإن فَعَلتَ ما بِهِ العلامَة فَالنّدمُ حَقٌّ لَکَ وَالمَلامَة (4)
«اگر کاری که علامت ممنوع دارد، انجام دادی پش یمانی و ملامت حق توست»
الظّلمُ وَ العِجلَة خُلقُ الإنسان(5) فی التّرکِ عَن مَفاسِدٍ سَلامَة(6)
« ستم و عجله از خلقیات انسان است، در ترک از مفاسد سلامت شماست»
لا تَقربُوا الصّلوةَ فی الکُسالی(7) هذا وَ إن صَعبٌ وَ لکِن هَامَة(8)
«در حالیکه کسالت دارید نماز نخوانید، ا ین کار هر چند سخت است و لکن بهتر است»
الفَضلُ فی الصّلوةِ بِالجَماعَة(9) وَ لکِن إن کانَ مَعَ الإمامَة(10)
«فضل در نماز به جماعت است، و لکن اگر آن نماز با اعتقاد امامت باشد»
إنَّ کِتابَ اللهِ حَقّ(11) و لکن اللهُ یهدی مَن لَهُ الإمامَة (12)
«همانا کتاب خدا قرآن حق است، لکن خداوند کسی را که معتقد امامت هست هدا یت می کند»
للهِ أسماءٌ حَسَن(13) وَ ما هُنّ هَلِ النّبی وَابنائُهُ العِظامَة(14)
«خداوند اسمها ی ز یبائی دارد، آنها کدامند؟ آیا پیامبر و فرزندان بزرگوارش نیستند؟»
وَ جالِسِ العالِمِ وَ اهلِ تَقوی(15) یز یدُ فی عِلمِکَ لا نَدامَة(16)
«با علما و اهل تقوا همنشین باش، چرا که بر علمت می افزا یند و پشیمانی ندارد»
عَلامَةُ الدینِ بِصِدقِ الحَدیث وَفاءُ عَهدٍ مَعَ رَحمِ العامَة(17)
«نشانه دین راست گوئی ، وفای به عهد، همراه با رحم بر عموم مردم (ضعیفان) است»
قَد کانَ فی رسُولِ حقٍّ اُسوَة(18) کانَ سِراجُ المُؤمِنینَ العامَة(19)
«به تحقیق در رسول خدا الگویی هست، او چراغ هدایت برای عامه مردم است»
وَ ینبَغی لِلمُؤمِنینَ الطاعَة(20) عَنِ النّبی وَ عَن عَلّی لاَ العامَة(21)
«و سزاوار است برای مؤمنین پیرو ی کردن، از پیامبر و علی، نه عامه مردم »
النّاسُ مَشغولٌ بِدُنیا (22) وَ هل کانَ لکَ الشّغلُ بِهِ القیامَة (23)
«مردم مشغول امور دن یا یند، و آ یا برا ی تو مشغول یت ی به آخرت است؟»
کُونُوا لَنا زیناً وَ لا تکونوا شیناً بِلا فَضلٍ و لا کَرامَة (24)
«زینت برا ی ما باشید و ننگ نباشید، بدون فضل و کرامت»
إن شَکّ فی فِعلِ أخیکَ مُؤمِن الأصلُ فی فِعالِهِ السّلامَة(25)
«اگر در کار برادر مؤمنت شک کردی، اصل در کارهای او سلامت و صحت است»
العِلمُ والتّقوی جَناحُ الطّالِب(26) هل کَانَ فَضلُ العالِمِ العَمامَة
«علم و تقوا دو بال برای طالب علم است، آیا فضل عالم به عمامه است؟»
اثر الحقیر الفقیر: هاشم المالکی القزو ینی الخیارجی(27)
پی نوشت:
(1) سوره حجر / 87 (2) سوره شعراء/195 (3) سوره نحل/125 (4) بحارالأنوار/74/ 212 باب وصیة أمیرالمؤمنین إلى الحسن (5) سوره نساء/28 و سوره انبیاء 37 (6) مستدرکالوسائل/17/42/ باب تحریم العصیر إذا أخذ مطبوخا (7) سوره نساء /142 (8) سوره بقره/45 (9) سوره بقره/43 (10) الکافی/2/18 / باب دعائم الإسلام (11) تهذیبالأحکام /9/174/ باب الوصیة و وجوبها (12) سوره رعد/7 (13) سوره اعراف/180و طه/8 و اسراء/ 110 و...(14) بحارالأنوار/25/4/ باب بدو أرواحهم و أنوارهم (15) مستدرکالوسائل/8/328/ باب استحباب صحبة خیار الناس (16) بحارالأنوار/ 1/198/ باب سؤال العالم و تذاکره (17) الکافی/ 2/ 669/ باب حسن الصحابة و حق الصاحب (18) سوره احزاب/21 (19) بحارالأنوار/36/217/ باب نصوص الله علیهم من خبر (20) سوره نساء /59 (21) سوره مائده/55 (22) الکافی/ 5 /312/ باب النوادر (23) بحارالأنوار/70/131/ باب حب الدنیا و ذمها (24) وسائلالشیعة/12/ 8/ باب وجوب عشرة الناس حتى العامة (25) المقنعة /710 (26) منلایحضرهالفقیه/4/402/ و من ألفاظ رسول الله (27) وبلاگ بوی سیب: HTTP://PURYA.PARSIBLOG.IR
شعر تاتی 3
فرفه یو سرما استونیه
Farfa yo sarma astoonia
(داستان برف و سرما)
ای روز که خیلی یخ بف
I rooza khaili yakh bef
(یک روز که خیلی سرد بود)
فرفه یو سوز، شرَح بف
Farfa yo sooz sharah bef
(برف و سوز سرما بود)
همسونمون خداش وا
Hamsonamon khodash va
(همسایه مان به خدا گفت)
چندَ یخه ام هوا
Chanda yakhe em hava
(چقدر این هوا سرد است؟)
اما جی پیلگی مون
Am ji pillagimon
( ما با این بزرگیمان)
جی سردی کو مترسون
Ji sardi ko metarson
(از این سرما می ترسیم)
اینا اگر گرما بی
Ina agar garma bi
(اگر کمی هوا گرم شود)
دست و پامون نرما بی
Dasto pamoon narma bi
(دست و پایمان نرم شود)
هی خوشدنش مواشه
Hay khoshtanesh mevasha
(هی به خودش می گفت)
مشدی حسن کواشه
Mashdi hasan koasha
(مشهدی حسن کجائی؟)
اشته چی ربطی دره
Eshta che rabti dare
(به تو چی ربطی دارد)
باین و بیَن مکره
Baino bian mekaer
(که آن طور و این طور می کند)
خودش مگوشه یخ بی
Khodesh megavsha yakh bi
(خودش می خواهد سرد باشد)
چمن خیال ُ تخ بی
Chemen khialo takh bi
(خیال ما هم راحت باشد)
هر چی کری صلاحه
Har chi kari salahe
(هر کار بکند صلاح است)
گپ نزنون براهه
Gap nezanoon berahe
(اگر حرف نزنیم بهتر است)
ایندی بزون بِرارم
Indi bezoon berarem
(این را بدان برادر)
اشته کو از مِزارم
Eshta ko az mezarem
(من از تو نالانم)
هشکی خدا نشناسی
Hoshki khoda neshnasi
(هیچ کس خدا را نشناسد)
تا خوشدنش بشناسی
Ta khoshtanesh beshnasi
(تا اینکه خود را بشناسد)
توبه که یو پس بگی
Tavba ka yo pas begi
(توبه کن و حرفت را پس بگیر)
زشتَ کاری دستو گی
Zeshta kari dasto gi
(از این کار زشتت دست بردار) [1]
7/11/87
شعر تاتی1
(نصیحت پدرانه)
اِیدنَه رَیَت پِِِورَرِش هَی مِواشَه
Idna rayat pevraresh hay mevasha
( یک کشاورز همیشه به پسرش می گفت)
هَر چِی ماجِم گوشا کَه تا جِیَوشَه
Har chi majem gosha ka ta jiavosha
( تا اینجائی هر چه می گویم گوش کن)
چُوما زَمُونَ به سختِیُو گُذشتَی
Choma zamon be sakhtio gozashtay
(زمان ما به سختی گذشت)
شَُما را سختیش هَلا کِه بِمَندَی
Shoma ra sakhtish hala ke bemanday
(اما هنوز سختیش برای شما مانده)
هر کُواگَه اَوَه یَه جا گو بِکیر
Har koaga ava ya jago bekir
(هر کجا آب هست آنجا دانه بکار)
سَوزَعلف باینَه یاگو دستُو گیر
Savza alaf baina yago dasti gir
(اگر علف سبز دیدی گول نخور، رها کن)
دَُونَه که مُون خاکو یِه زارُو واری
Doona ke moon khako ye zaroo wari
(دانه تا زمانی که در خاک است، مثل بچه است)
روز و شَوَ پِیلـَه مِگردِه کاری
Roozo shava pilla megarde kgri
( شب و روز گویا بزرگ می شود)
هر چِی که شاخَش به جُوَر تَر مُشُه
Har chi ke shakhash be joar tar mosho
( هر چه که شاخه اش بزرگتر می شود)
میوَه یُو وَلگش آندی سَر تَر مُشُه
Miwa yo walgash andi sar tar mosho
(برگ و میوه اش از آن بزرگتر می شود)
نوروزِ را غَرَه مَگرد بالارِم
Navroze ra gharra magard balarem
(به نوروز غره نشو پسرم)
پاییز میا تَمُوم مِگردِه کارِم
Paeiz mia tamom megarde karem
(پائیز می آید، و کارم تمام می شود)
هر چی بِکیراشَه، بِچیناشَه تَه
Ha chi bekirasha bechinash ta
( هر چه بکاری همان را بچینی)
قُولایُ یو نَکُو نِدِرِه، کُوایش تَه
Gholay yo nakko nedere koaysh ta
(خوب و بد ندارد، کجائی تو)
اَما مِیکیرُونُ و مِیچینا شُما
Ama mikiron o michina shoma
(ما می کاریم و شما می چینید)
جِیمُون زَمُونُو هَمَه چی را شُما
Jimon zamoono hama chi ra shoma
(در این زمان همه چیز برای شماست)
اَگر نِباشَه خُوشتَنی را فِکرُو
Agar nebasha khoshtani ra fekro
(اگر تو به فکر خودت نباشی)
بِزون کِه هُشکِی اِشتَه را نِی فِکرو
Bezoon ke hoshki eshta ra ni fekro
(بدان که هیچ کس به فکر شما نخواهد بود)
سَرحالیشَه، جَوُونیشَه، مِتونی
Sarhalisha javoonisha metooni
( سر حالید، جوانید، می توانید)
اِیندِی واجِم اِشتَه را کِه مِزونی
Indi wajem eshta ra ke mezooni
(این را به شما بگویم که می توانید)
هر کِی کِه اِشتَه پَی پَیو مِگردِه
Har ki ke eshta pay payo megarde
(هر کس که به دنبال شما می گردد)
بِزون اِی نَقشَه دَر پَیو مِگردِه
Bezoon I naghsha dar payo megarde
(بدان که در پی یک نقشه می گردد)
یا پِل دَری یا کَه دَدَی پِل دَرِه
Ya pel dari ya ke daday pel dare
( یا خودت پول داری، یا پدرت)
تا خَرج کَرِندَه آ پِلون کَه دَرِه
Ta kharj karenda a peloon ke dare
( تا آن پولها را خرج کنند)
تَجرُبَه ماجِه، که شُما ناشِیا
Tajroba majeh ke shoma nashia
(تجربه می گوید، که شما ناشی هستید)
هر چِی ماجِم، تا مِکرا راضِیا
Har chi majem ta mekara razia
(هر کاری را که خودتان انجام دهید راضی هستید)
شاه و گدا هَر چِی تَنِشون کَرِن
Shaho gada har chi taneshoon karen
( شاه و گدا هر چه در تن داشته باشند)
فرقِی نِدِرِه، خَوِ را بَر کَرِن
Farghi nederre khave ra bar karen
(فرقی ندارد، موقع خواب از تن در می آورند)
اَز هَمی اِیندِیم دَ واتِم اِشتَه را
Az hami indim da watem eshta ra
( من همین را داشتم که به تو گفتم)
مِگو گوشا مَکَه، مِگو گوشا کَه
Magav gosh maka megav gosha ka
( می خواهی گوش کن، می خواهی گوش نکن)
23/10/87[1]
[1] - بخشی از این شعر از غزل «صاعقه ما ستم اغنیاست» از پروین اعتصامی و بخشی از اشعار قدیمی خودم اقتباس شده بود.
شعر تاتی 2
(استمداد)
اِی غم دِرِم کِه پِیلَی، رَفیقونم کُوایا
I gam darem ke pillai rafigonem koaya?
(یک غم دارم که بزرگ است، رفقایم کجائید؟)
شک نِدِرِم کِه اَلاُون، شُما چِمِن بِرایا
Shak nederm ke aloon shoma chemen beraya
( شک ندارم که الان، همه شما برادر من هستید)
هَر چی ماجِم کِه دَردِم ، جِیا فَن از شُما یِه
Harchi majem ke dardem jia fan az shoma ye
( هر چه که میگویم دردم، جدائی از شماست)
هُشکی قبول نِمکَرِه، اِم کِه واتِی کُوایِه
Hoshki ghabool nemkareh em ke wait koaye
(هیچ کس قبول نمی کند، این را که می گوئی کجاست؟)
اِیندِی بِزون رفاقَت، خُلاصَش اِم مِگردِه
Indi bezoon refaghat kholasash em megarde
(این را بدان که رفاقت، خلاصه اش این می شود)
مَردی وُ مَردُونَگی، هَر کِی شُما را مَردِه
Mardi o madoonagi har ki shoma ra marde
(مردی و مردانگی، با هر کس که با شما مردانگی کرده)
چُما جامُون خُوارُون، راهَه نِگردی اِلا
Choma jamon khoaroon raha negardi ella
(ما را در بین خوبان راه ندهند مگر)
عَوَض کَرُون قَضامُون، طِبقِ پَسَندِ مُلا
Avaz karoon ghazamoon tebghe pasand molla
(مقدراتمان را طبق پسند علماء تغییر دهیم)
وَقتی کِه پِل نِدِرِی، خُوشدِل و با صَفا بَش
Waghti ke pel nederri khoshdel o ba safa bash
(وقتی که پول نداری ، خوش دل و با صفا باش)
چون تَه بِیَن مِتُونی، پِل دارِ واری گردَاش
Chon ta bian metooni pel dare wari gardash
( چون این گونه می توانی مثل پولدارها شوی)
اَز تَوقُع دِرِمَه، اِشتَه کُو دَرکِم کَراش
Az tavagho darema eshta ko darkem karash
( من از تو توقع دارم درکم کنی)
هَر چی که ناحَق واتِم، اَز گُوشِیَن بَرکَراش
Har chi ke na hagh watem az gooshian bar karash
(هر چه که ناحق گفتم، از گوشت به در کن)
اَگر چِمِن دَستو بی ، بِمینم یا بِشِم
Agar chemen dasto bi beminema ya beshem
(اگر دستم باشد که بمانم یا بروم)
تا هر چِه که شُما یا، اَز هُشکُوا نِمِشِم
Ta har che ke shoma ya az hoshkoa nemeshem
( تا زمانی که شما هستید هیچ جا نمی روم)
چِمِن دُوا وُ دَرمون، شُما کو یِه رفیقون
Chemen doa o darmoon shoma ko ye rafighoon
(دارو و درمان من پیش شماست ای رفقا)
هر وِلَه که بِزَنا ، هَما شُما یِه اَلاُون
Har wela ke bezana hama shoma ye aloon
( هر گل بزنید باز هم الان برای شماست)
خُلاصَه کَلومِم اِینِدی واجِم شما را
Kholasaye kaloomem indi wajem shoma ra
(خلاصه کلامم این را به شما می گویم)
هر کی بُوما شما وَر، نِیاشدِیا خُدا را
Har ki boma shoma war niashdia khoda ra
(هر کس پیش شما آمد بخاطر خدا نگهش دارید)
24/10/87
.: Weblog Themes By Pichak :.