متی ترانا و نراک
مدّتها بود که تک مصرعی در ذهنم تداعی می شد و من قصد داشتم که آن را تبدیل به شعری کنم ولی فرصت نمی کردم، تا این که تصمیم گرفتم به این انتظار پایان بدهم و تک مصرعم را به شعری کوتاه تبدیل نمایم، ابتدا نیّتم برای یکی از دوستان بود، ولی در ادامه گفتم: حیف است شعری را صرف دوستان دنیائی کنم، چه خوب است رنگ خدائی (صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ ) [1] به آن بدهم و ماندگارش کنم. با موضوع امام عصر (ارواحنا فداه) شروع کردم و این شد که می بینید:
خواهم که ترا ببینم اکنون
در نزد تو من نشینم اکنون
آیا شوَدَت که رخ نمائی؟
من روی مهَت ببینم اکنون؟
هر چند گنه سیاه کرده
رویم ز تو، شرمگینم اکنون
اما چه کنم عزیزِ جانم
شرم از عرق جبینم اکنون
ترسم که بمیرم و نگردد
روی مهِ تو ببینم اکنون
ای علّتِ خلق و خلقِ علّت
من مشتری زمینم اکنون
ای کاش ترا خریده بودم
با قلب و دلِ حزینم اکنون
چون سَمع و بصَر گناه کرده
هرگز نشود ببینم اکنون
هاشم[2] تو چقدر غافل استی؟
من نزد توأم، همینم اکنون؟
گر پاک کنی تو دیده ات را
خواهم که ترا ببینم اکنون
.jpg)
شعر تاتی
بعد از مدتها این هم یک شعر تاتی[1] دیگر، با لحجه خیارجی[2] تقدیم به دوستان گلم.
نصیحت پدری[3]
ویری مِیا آ وَقتا بوجیل و زارو فَیشه؟
یادت میاد اون وقتا، کوچیک بودی و بچه؟
هر کی موما شما را آندی وَرو مومَیشه؟
هر کی پیش شما میومد، پیش اون میومدی؟
ای خیشی دَ چه نَکّو دلی آندی مِگوشَه؟
یه فامیل داشتی چه خوب بود؟ دلت اونو خیلی میخواست؟
دَدَی مُوشو هر کُوا آندی پَیو مشَیشه؟
بابات که هر جا میرفت، دنبال اون میرفتی؟
ای روز واشَه بالارِم واتَن وینِم کُوایشَه؟
یه روز گفتش پسرم، بگو ببینم کجائی؟
بشَیشَه پُشت پردَه هر چی واشَه نومَیشَه؟
تو رفتی پشت پرده، هر چی صدات کرد نرفتی؟
تَه سَنگی سر شیشه ناف دَدَی واشَه: بومَیشَه؟
تو شیشه رو شکسته بودی، بابات گفت: اومدی؟
سری کِه مون پایَن بِف یواش یواش بومَیشَه؟
درحالی سرت توی پاهات بود، یواش یواش اومدی؟
واشَه بالام چرا تَه آ وَقت واتِم نومَیشَه؟
گفتش پسرم چرا اون وقت که ترا صدا کردم نیومدی؟
شیشَه گِرون قَیمَتِه اَی کاش آ مَوقَه فَیشَه؟
شیشه قیمتش گرونه، ای کاش اون وقتا (که من شیشه گری می کردم) بودی؟
کورَه یُو آتَش و وا شیشَه گَری مِگَوشَه؟
شیشه گری کوره و آتیش و باد، میخواد
اگر ماجِِِم کَولو بَش چونکِه چِمِن بالایشَه؟
اگر بهت میگم مراقب باش، بخاطر این که پسرمنی
هم هَدَر آبِی پِلِم هم دَستِ خِمنِی بایشَه؟
هم پولم از بین بره، هم که با دستای خونی بیای؟
اِیندی بِزون بالارِم دِلم اِشتَه مِگوشَه؟
اینو بدون پسرم ، دلم تو را میخوادش
چِمِن کِه مِشناسی تَه؟ هاشِمِیمَه کُوایشَه؟
منو که میشناسی تو؟ هاشمم دیگه کجائی؟
30/7/88 این شعر را سرودم[4]
[1] - تاتی زبان مردم بخشی از استان قزوین است، بخشهائی از تاکستان و الموت.
[2] - خیارج از روستاهای بسیار قدیمی از توابع بوئین زهرا در استان قزوین می باشد.
[3] - در نصیحت میتوان بجای تنبیه از روش معرفی اهمیت کار استفاده کرد.
[4] - این شعر را در صف نانوائی سرودم (به این میگن استفادهی بهینه از وقت)
.: Weblog Themes By Pichak :.