دلبر پسندیده 

افســـــوس که دلبر پســـــندیده برفت

اینـــــگونه مرا چو دید، رنجـــــیده برفت

بایــــد بکنم خویشتــــــنم را اصـــــــلاح

افســــرده بُد آنـــگاه، که غمدیده برفت

ای کاش نمی رفت چنین با غم و اندوه

بسیار کَـــرَم کرد، وَ کـــم دیــــده بـرفت

دانـــی که چگـــونه رفت، از نزد مـن او؟

از روی نظـــر رفت، چه سنـــجیده برفت

آن دلبر خوش لحن، که محزون شده بود

از پیــــش من او رفت، نخـــــندیده بـرفت

هاشم مالکی

11/1/1392