شعر تاتی1

(نصیحت پدرانه)

اِیدنَه رَیَت پِِِورَرِش هَی مِواشَه

Idna rayat pevraresh hay mevasha

( یک کشاورز همیشه به پسرش می گفت)

هَر چِی ماجِم گوشا کَه تا جِیَوشَه

Har chi majem gosha ka ta jiavosha

( تا اینجائی هر چه می گویم گوش کن)

چُوما زَمُونَ به سختِیُو گُذشتَی

Choma zamon be sakhtio gozashtay

(زمان ما به سختی گذشت)

شَُما را سختیش هَلا کِه بِمَندَی

Shoma ra sakhtish hala ke bemanday

(اما هنوز سختیش برای شما مانده)

هر کُواگَه اَوَه یَه جا گو بِکیر

Har koaga ava ya jago bekir

(هر کجا آب هست آنجا دانه بکار)

سَوزَعلف باینَه یاگو  دستُو گیر

Savza alaf baina yago dasti gir

(اگر علف سبز دیدی گول نخور، رها کن)

دَُونَه که مُون خاکو یِه زارُو واری

Doona ke moon khako ye zaroo wari

(دانه تا زمانی که در خاک است، مثل بچه است)

روز و شَوَ پِیلـَه مِگردِه کاری

Roozo shava pilla megarde kgri

( شب و روز گویا بزرگ می شود)

هر چِی که شاخَش به جُوَر تَر مُشُه

Har chi ke shakhash be joar tar mosho

( هر چه که شاخه اش بزرگتر می شود)

میوَه یُو وَلگش آندی سَر تَر مُشُه

Miwa yo walgash andi sar tar mosho

(برگ و میوه اش از آن بزرگتر می شود)

نوروزِ را غَرَه مَگرد بالارِم

Navroze ra gharra magard balarem

(به نوروز غره نشو پسرم)

پاییز میا تَمُوم مِگردِه کارِم

Paeiz mia tamom megarde karem

(پائیز می آید، و کارم تمام می شود)

هر چی بِکیراشَه، بِچیناشَه تَه

Ha chi bekirasha bechinash ta

( هر چه بکاری همان را بچینی)

قُولایُ یو نَکُو نِدِرِه، کُوایش تَه

Gholay yo nakko nedere koaysh ta

(خوب و بد ندارد، کجائی تو)

اَما مِیکیرُونُ و مِیچینا شُما

Ama mikiron o michina shoma

(ما می کاریم و شما می چینید)

جِیمُون زَمُونُو هَمَه چی را شُما

Jimon zamoono hama chi ra shoma

(در این زمان همه چیز برای شماست)

اَگر نِباشَه خُوشتَنی را فِکرُو

Agar nebasha khoshtani ra fekro

(اگر تو به فکر خودت نباشی)

بِزون کِه هُشکِی اِشتَه را نِی فِکرو

Bezoon ke hoshki eshta ra ni fekro

(بدان که هیچ کس به فکر شما نخواهد بود)

سَرحالیشَه، جَوُونیشَه، مِتونی

Sarhalisha javoonisha metooni

( سر حالید، جوانید، می توانید)

اِیندِی واجِم اِشتَه را کِه مِزونی

Indi wajem eshta ra ke mezooni

(این را به شما بگویم که می توانید)

هر کِی کِه اِشتَه پَی پَیو مِگردِه

Har ki ke eshta pay payo megarde

(هر کس که به دنبال شما می گردد)

بِزون اِی نَقشَه دَر پَیو مِگردِه

Bezoon I naghsha dar payo megarde

(بدان که در پی یک نقشه می گردد)

یا پِل دَری یا کَه دَدَی پِل دَرِه

Ya pel dari ya ke daday pel dare

( یا خودت پول داری، یا پدرت)

تا خَرج کَرِندَه آ پِلون کَه دَرِه

Ta kharj karenda a peloon ke dare

( تا آن پولها را خرج کنند)

تَجرُبَه ماجِه، که شُما ناشِیا

Tajroba majeh ke shoma nashia

(تجربه می گوید، که شما ناشی هستید)

هر چِی ماجِم، تا مِکرا راضِیا

Har chi majem ta mekara razia

(هر کاری را که خودتان انجام دهید راضی هستید)

شاه و گدا هَر چِی تَنِشون کَرِن

Shaho gada har chi taneshoon karen

( شاه و گدا هر چه در تن داشته باشند)

فرقِی نِدِرِه، خَوِ را بَر کَرِن

Farghi nederre khave ra bar karen

(فرقی ندارد، موقع خواب از تن در می آورند)

اَز هَمی اِیندِیم دَ واتِم اِشتَه را

Az hami indim da watem eshta ra

( من همین را داشتم که به تو گفتم)

مِگو گوشا مَکَه، مِگو گوشا کَه

Magav gosh maka megav gosha ka

( می خواهی گوش کن، می خواهی گوش نکن)

23/10/87[1]

شعر تاتی 2

(استمداد)

اِی غم دِرِم کِه پِیلَی، رَفیقونم کُوایا

I gam darem ke pillai rafigonem koaya?

(یک غم دارم که بزرگ است، رفقایم کجائید؟)

شک نِدِرِم کِه اَلاُون، شُما چِمِن بِرایا

Shak nederm ke aloon shoma chemen beraya

( شک ندارم که الان، همه شما برادر من هستید)

هَر چی ماجِم کِه دَردِم ، جِیا فَن از شُما یِه

Harchi majem ke dardem jia fan az shoma ye

( هر چه که میگویم دردم، جدائی از شماست)

هُشکی قبول نِمکَرِه، اِم کِه واتِی کُوایِه

Hoshki ghabool nemkareh em ke wait koaye

(هیچ کس قبول نمی کند، این را که می گوئی کجاست؟)

اِیندِی بِزون رفاقَت، خُلاصَش اِم مِگردِه

Indi bezoon refaghat kholasash em megarde

(این را بدان که رفاقت، خلاصه اش این می شود)

مَردی وُ مَردُونَگی، هَر کِی شُما را مَردِه

Mardi o madoonagi har ki shoma ra marde

(مردی و مردانگی، با هر کس که با شما مردانگی کرده)

چُما جامُون خُوارُون، راهَه نِگردی اِلا

Choma jamon khoaroon raha negardi ella

(ما را در بین خوبان راه ندهند مگر)

عَوَض کَرُون قَضامُون، طِبقِ پَسَندِ مُلا

Avaz karoon ghazamoon tebghe pasand molla

(مقدراتمان را طبق پسند علماء تغییر دهیم)

وَقتی کِه پِل نِدِرِی، خُوشدِل و با صَفا بَش

Waghti ke pel nederri khoshdel o ba safa bash

(وقتی که پول نداری ، خوش دل و با صفا باش)

چون تَه بِیَن مِتُونی، پِل دارِ واری گردَاش

Chon ta bian metooni pel dare wari gardash

( چون این گونه می توانی مثل پولدارها شوی)

اَز تَوقُع دِرِمَه، اِشتَه کُو دَرکِم کَراش

Az tavagho darema eshta ko darkem karash

( من از تو توقع دارم درکم کنی)

هَر چی که ناحَق واتِم، اَز گُوشِیَن بَرکَراش

Har chi ke na hagh watem az gooshian bar karash

(هر چه که ناحق گفتم، از گوشت به در کن)

اَگر چِمِن دَستو بی ، بِمینم یا بِشِم

Agar chemen dasto bi beminema  ya beshem

(اگر دستم باشد که بمانم یا بروم)

تا هر چِه که شُما یا، اَز هُشکُوا نِمِشِم

Ta har che ke shoma ya az hoshkoa nemeshem

( تا زمانی که شما هستید هیچ جا نمی روم)

چِمِن دُوا وُ دَرمون، شُما کو یِه رفیقون

Chemen doa o darmoon shoma ko ye rafighoon

(دارو و درمان من پیش شماست ای رفقا)

هر وِلَه که بِزَنا ، هَما شُما یِه اَلاُون

Har wela ke bezana hama shoma ye aloon

( هر گل بزنید باز هم الان برای شماست)

 خُلاصَه کَلومِم اِینِدی واجِم شما را

Kholasaye kaloomem indi wajem shoma ra

(خلاصه کلامم این را به شما می گویم)

هر کی بُوما شما وَر، نِیاشدِیا خُدا را

Har ki boma shoma war niashdia khoda ra

(هر کس پیش شما آمد بخاطر خدا نگهش دارید)

24/10/87